Dag 1 en 2

Zondag, 10u op, lekker ‘uitgeslapen’. Rustig ontbijten, en we verhuizen naar het chalet naast de eerste, die hebben we dan voor ons tweeën. Om 11u worden we ineens meegevraagd de baby’tjes flesjes te geven! Nog niet ingesmeerd, maar dat komt straks dan wel. (Uhuh..) Dan blijf je natuurlijk zitten spelen met de kleintjes, totdat de volgende groep hun flesjes krijgen. De kleintjes zijn het ‘gevaarlijkst’ trouwens. Ze doen natuurlijk niet zo veel kwaad, maar ze hebben nog niet geleerd dat ze soms beter hun nagels kunnen intrekken, en dat bijten niet de bedoeling is. Dus dat doen ze met veeel liefde. En pijn, voor ons. Ze bijten alles wat ze vast kunnen pakken aan huid, en je rug is ideaal om op te klimmen, nagels erbij, want anders kom je niet omhoog. Auw. Nou dan de rest flesjes, de een heeft meer honger dan de ander, dus lekker vechten om de flesjes. Best schattig, tot je er tussenin beland. Nog meer auw. Tegen 1 uur wordt er een leeuw verdoofd, om vervoerd te worden. Gauw gauw naar beneden (misschien moet ik nog even uitleggen hoe de grond hier een beetje verdeeld is). En nog steeds niet ingesmeerd, damnit. Nouja, lukt vast nog wel even. Was best gaaf om te zien, beetje vloeistof in een spuitje, spuitje in t geweer, en schieten. Even wachten tot het spul werkt. En dan hopen dat de leeuw echt knock-out is, en niet ineens weer wakker wordt. Want de mannen die hier werken gaan naar binnen, trekken een net onder m door, en tillen m op. Met 4 man! Zo’n beest is zwaar! Even gauw op de foto terwijl ie in de kist ligt. Dan gaan de mannen het vlees klaarmaken voor de ‘big feed’ later op de middag. Of we mee wilden om dat te zien. Ja, natuurlijk, minimaal 1x toch. Naar de vleeskamer, mega stukken koe van de haken halen. Jakkes.. Wij achterop de pick-up truck, samen met de stinkende delen koe, paar koppen, wat ribbenkasten, aantal poten, enz. Bloed loopt er nog uit. Één voor één verdelen bij de hokken, in de ‘feed’, aparte ruimte in de enclosure die afgesloten kan worden. Zodat dat later open kan wanneer de bezoekers er zijn. Zo rond 3uur zijn we daarvan terug. Ik hoef niet nog een keer mee.. Nu maar even heel gauw insmeren! Huid wordt toch wel gevoelig. Nog niet echt rood though.. Heb een nieuw type zonnebrand, die veel makkelijker smeert. En blijkbaar dus al gauw te dun. Uiteindelijk alsnog verbrand. Auw auw auw auw :( Om 4uur mee met de tour voor de bezoekers. Daarvoor eventjes relaxen, en tijgers kijken. Die houden onwijs van water, in tegenstelling tot de meeste katten. Dus lekker in t water aan t spelen, erg leuk. De tour meegelopen, om straks zelf te kunnen doen. Duurt al gauw anderhalf uur. Logisch wel, alle mensen willen overal lekker lang staan kijken. Daarna iedereen naar huis, en wij weer voedsel klaarmaken. Nu krijgen alle kleintjes lekker vlees, gemengd met melk, en ‘predator powder’. Smerig om klaar te maken, maar oké. Dan nog wat koeienpoten klaarmaken om ze te geven. Ik probeer voorzichtig aan te geven, dat ik dat liieeever niet doe, werd niet heel blij gekeken. Maar ik wil met alle liefde tours geven, dus dat vinden ze wel weer fijn! Tijd om zelf te eten. Buiten op t terras spaghetti gegeten. We werden door Az aangeraden ’s avonds beneden langs de leeuwen en tijgers te lopen. Het zijn natuurlijk nachtbeesten, dus dan zouden ze actiever moeten zijn. Was blijkbaar eigenlijk niet de bedoeling, maar we werden vertrouwd dat we verstandig zouden zijn, en mochten dus lopen. Met een zaklampje over de paden. En dan ineens 2 lichtjes ergens. Want, kattenogen reflecteren licht. (Dan kunnen ze ’s nachts beter zien.) Steeds meer lichtjes, steeds meer katten en ogen. En ze liepen gezellig langs het hek met ons mee. Ze waren wel iets actiever, meer aan t rennen, maar het viel wel mee. En zó donker! Schitterende melkweg te zien, heel gaaf. Op de weg terug zeg ik tegen Pamela dat ik blij was dat ik nog geen vette spinnen had gezien. Dat zeg ik nooit meer.. 2 minuten later zit er een mega krekel, denken we, midden op het pad. Pamela had m niet gezien en was er dus al voorbij. Ik moest nog. Ja daar sta je dan aan de andere kant van de krekel. Tijgers, leeuwen, slangen, allemaal prima. Maar insecten? Brrrrrr. Pamela heeft m uiteindelijk weggeschopt, en toen durfde ik er wel langs. Wij even later op bed, beetje kletsen enzo. Ik ineens 2 meter van t bed af, spin boven mn bed! Maar dan ook echt zo’n flinke, en lekker dik. En precies boven mn kussen. Hop, naar Az. “Hoi, ik ben doodsbang voor spinnen, en ik hoopte dat jij dat niet was” Mijn redder in nood, uiteindelijk, nadat ie eerst de spin op mijn kussen had gegooid en kwijt was geraakt. Nog even kennis gemaakt met de nieuwe vrijwilliger, Esther, en dan toch echt bedtijd. 11uur geweest alweer. Om half 7 de wekker, zzzzz. Maar redelijk fris opgestaan. Direct de kleintjes vlees gegeven, enclosure ‘achter de muur’ schoongemaakt, en toen konden we weer wat voor onszelf doen. Was wel al half 9, tijd gaat hard met een hoop kleintjes, en ze zijn ook zo knuffelig! De overige tijd lekker gebruikt om in alle ruimtes even te gaan knuffelen, en natuurlijk foto’s te maken. 11uur weer flesje tijd voor de kleintjes. We doen ondertussen al veel meer zelf! Esther meegenomen om ook een flesje te geven. Dolle pret natuurlijk. Als je ergens vies van wordt, is dat het wel. En vies worden we. De tijgertjes spelen eeerg graag met water, en het is zo’n harde zand achtige grond, die modder wordt met water. Dus een paar natte pootjes, even over het zand, daarna lekker op schoot, tadaaa, vies. Farah, een van de grote tijgers, was laatst apart gezet. Omdat een andere tijger haar had aangevallen, en dan kon ze in alle rust haar wonden verzorgen. Die mocht vandaag weer terug bij haar zusjes. Best een happening, want die loopt gewoon over het pad van de ene enclosure naar de andere. Wel van tevoren allerlei vluchtroutes afgezet, dat ze niet weg kon, mocht ze het op een lopen zetten. Nou ging allemaal best goed eigenlijk, geen spannend verhaal voor thuis! En alweer tijd voor de andere poezen om flesjes te krijgen. Ruzie om de flesjes natuurlijk, gedoe gedoe, komt wel goed, maar het duurt even. Gelukkig hebben we nu Esther erbij. Anderhalf uur later, even vrije tijd, voor de baby’tjes weer flesjes krijgen. Dolle boel weer natuurlijk. Vies, viezer, viest. En weer foto tijd! Weer even wat vrije tijd, tot het vlees weer klaargemaakt moet worden. Staan we op het punt vlees te gaan doen, moeten we de leeuwtjes achter de muur troosten. Er werden wat nieuwe kabels aangelegd, en daarvoor moesten mensen in hun hok zijn. Allemaal gekke geluiden, vreemde mensen, en bovendien, zwarte mensen. Geloof het of niet, maar die mogen ze niet. Alle leeuwen en tijgers niet. Is schijnbaar iets vrij standaards bij dieren. Dus wij troosten, knuffelen, spelen. En daarna alsnog aan het vlees. Moesten weer van die lekker grote hompen koe worden klaargemaakt. Mij niet gezien, maar helaas, hulp is toch nodig. Gelukkig kon ik het houden bij de zak optillen waarop het vlees lag, en de kruiwagen tillen. Dan mag er weer van alles schoongemaakt, de honden de eenden en de kippen verzorgen, en dan is het alweer half 7. Spaghetti tijd! Lekker buiten eten met gebrul op de achtergrond. Een van de baby tijgertjes was de hele dag haar brul aan het oefenen! Roaarrr! Zooo schattig! Nu het is het half 9, en eigenlijk best wel bedtijd. Redelijk wat vrije tijd, maar toch wel een lange dag. Zzzzzzz….

(Terwijl ik dit zo naar internet kopieer, realiseer ik me dat ik best wel veel schrijf per keer!)

Zaterdag

Zo, aangekomen in Boskoppie. Op bed in slaap aan t vallen, maar eventjes typen. Goed, vrijdagmiddag het vliegtuig in bepakt en bezakt. Blijkt dat je naast een scherm voor jezelf ook een stopcontact hebt! Ik blij dat ik mn opladers in mn handbagage heb. Pirates marathon gehouden, en eigenlijk best lekker gegeten aan boord. Eerst Dubai, dat belachelijk hoge gebouw gespot vanuit t vliegtuig. Mezelf 4,5uur vermaakt met puzzelen, grey’s anatomy, en proberen op het wifi netwerk te komen. En proberen wakker te blijven. Dubai heeft een mooi groen stukje midden in de terminal, vijvertje met visjes en palmen. Onderweg naar Johannesburg begon het in de verte alweer licht te worden, wat geeft dat een mooie regenboog zeg! De hele lucht direct boven de horizon wordt een steeds groter wordende regenboog. Mega brak word je wakker voor ontbijt, hoe laat het ook is het voelt als midden in de nacht. En een pijn in mn billen van uuuuuren zitten! Op Johannesburg heel hard duimen dat je koffer weer tevoorschijn komt, en maar wachten en maar wachten.. Maar hij was er, hoef geen nieuw ondergoed te kopen. Dan de van tevoren bestelde simkaart ophalen. “Nee hij is er niet” “Nee geen idee waarom niet” “Ja ze hebben niet geleverd” “Ja ik kan je een nieuwe verkopen en dan moet je bij hun maar je geld terugvragen” Aardige mevrouw naast mij was geïnteresseerd in wat er mis was, en probeerde te helpen. Ze stelde voor dat hij iets tekende als bewijs dat de kaart er echt niet was. Wil ie door zn manager laten doen, die daarna zelf even gaat kijken en terugkomt met een simkaart. Blijkbaar raken ze de kluts kwijt als je spullen ergens anders neerlegt.. We kunnen bellen, yay! En goedkoop joh, woooow! Hoog tijd om deo te spuiten, zo na 24 uur. Mag niet in je handbagage hè… Even wachten op de citybug, niet te vroeg het veilige vliegveld verlaten. Naar de bus terminal, binnen 10 seconden 3 mensen die zich aanbieden mij te helpen er te komen. Is toch wel 30s lopen. In de bus terminal een man met naamplaatje, dus je zou zeggen iemand die daar werkt met verstand van zaken. “Ik moet de citybug hebben, van half 2” “Daar is de citybug, kom” Hoppa mn koffer er vandoor. Hij met de chauffeur praten in t Afrikaans, over waar ie heen ging. Little does he know, dat ik dat best redelijk kan verstaan. Ze hadden het over Bloemfontein, dat ie daarheen ging, en dat dat dus niet het goede busje was voor mij. Voor de mensen met google maps, ik moest naar Kroonstad, Bloemfontein is prima richting. Maargoed, “wacht binnen maar, dan kom ik wel als het andere busje er is, moet zo komen” Komt nog een busje, die vent er weer als de kippen bij. “Ja kom, busje” Dag koffer. Halverwege buiten roept ie heen en weer met iemand die zegt dat er om half 2 geen busje gaat. Dus “ik moet maar even binnen wachten en dan gaat hij het wel uitzoeken” Natuurlijk wacht ik op jou, totaal onbekende vreemde man die zich met mijn zaken bemoeit. Ik naar buiten, naar de chauffeur van busje 2, die mij vertelt dat ik busje 1 moet hebben. Goed, dan daar weer heen. Nou was mij verteld door de mensen van Boskoppie, dat er nog een meisje op dezelfde dag als ik aan zou komen. Dus ik kijken kijken, nog niemand gespot. Maar in t busje dan toch, jawel. Nou, Nederlandse, gezellig! Als we snel genoeg praten verstaat niemand ons hihi. Leuke meid, Pamela, kunnen (gelukkig!) goed met elkaar overweg. Bij de bushalte in Kroonstad gedropt, daar worden we opgehaald. Wachten op iemand waarvan we niet weten hoe ze eruit ziet, hopende dat zij ons wel zal herkennen. Nou goed, zo gebeurd. Boodschappen doen. We koken voor onszelf, gelukkig is mijn nieuwe vriendin net zo makkelijk qua eten als ik. Berg spaghetti ingeslagen dus, goedkoop en vooral lekker makkelijk. Op naar Boskoppie. Het is iets kleiner dan ik verwacht had, maarja foto’s geven al gauw een vertekend beeld. We slapen in gedeelde chaletjes, met klein keukentje enzo. Ik dacht, iedereen een klein kamertje, en gedeelde zithoek/keuken. Maar nee, 4 bedden in 1 kamer met in een hoekje een keuken zonder borden of bestek. Sta je even van te kijken, maar ondertussen eigenlijk al aan gewend. Tijd voor een rondleiding! Eerst naar de allerkleinsten, kleine tijgertjes van 9 weken en leeuwtjes van 11 weken. Zoooo snoepig! Ze hebben het formaat van een stevige huiskat. Nog een aantal hokken langs met allerlei verschillende leeftijden megapoezen. Nou zijn het geen standaard hokken, meer een stuk grond met omheining, maar is daar een mooi Nederlands woord voor? Op zn Engels dan, enclosures. Beneden zitten de echt grote tijgers en leeuwen. In behoorlijk ruime omheinde stukken. Als je langs de hekken rent, rennen ze gezellig mee! Ontzettend nieuwsgierig zijn ze. Ja en dan even bij de kleintjes het hok in. Even op ze grond zitten, en daar komt de eerste al. Even nieuwsgierig, even kijken, en hoppe op schoot. Lekker gesetteld. Maar niet voor lang, stoeien is ook belangrijk. De welp bij mij op schoot is echt een bijter, overal de tanden in, shirt, broek, schoenen, veters, en het liefst de handen. Pamela heeft een krabbelaar. Niet dat ie haar expres krabt, maar ze zit flink onder de krassen. En dan eentje op dr rug, lang haar in een staart moet in gebeten worden. Nagels in de nek, helemaal prima. Hoog tijd voor ons om kleren aan te trekken die kapot mogen. Is er niet van gekomen, toen gingen we vlees halen voor voedertijd. Naar de vleeskamer… Achterop de pickup truck, die daarom heus niet langzamer rijdt, langs de enclosures, en alle leeuwen en tijgers rennen gezellig mee. Bij de vleeskamer, grote dode koe op de grond. Die wordt morgen geslacht, voor in de vleeskamer. In de vleeskamer hangen grote stukken koe, al geslacht. Poten los, complete ribbenkast los, enz. Smakelijk. Nou, 2 poten mee naar boven, om daar klaar te maken. Gaan ze eerst de huid eraf snijden, want dat eten ze niet. Dat is juist leuk speelgoed! Man wat is dat onsmakelijk. Ik hoop van harte dat ik dat niet hoef te doen. Pamela wil liever geen rondleidingen geven aan de gasten, omdat haar Engels nog wat hapert. Dus heb ik besloten dat dat een prima rolverdeling is, zij het vlees, ik de rondleidingen. Hopen dat ze het hier daarmee eens zijn! Even op het terras zitten de verte in kijken. Heel mooi zo’n open vlakte, tijgers en leeuwen beneden net uit zicht, en dan beginnen ze te brullen. Wat een gaaf geluid! Steeds meer, allemaal tegen elkaar in. Dat moet opgenomen worden! Nou is wifi natuurlijk handig om foto’s en tekst te uploaden, maar ik weet niet of dat erin zit. Iets over een wachtwoord en beperkt aantal gebruikers op de wifi. Heb op mn prepaid simkaart een databundel aangeschaft, voor een beetje mobiliteit. Kost gelukkig ook niks, alles lekker goedkoop! Whatsapp en facebook is dus weer optioneel, maar bellen en smsen moet nu via Afrikaanse nummer! Is voor mij ook mega goedkoop. (6ct/m om naar Nederland te bellen!) Net lekker ovenpizza gegeten, wij hadden echt geen zin meer om nu nog te koken. En zo maar eens lekker naar bed. Moe, en het is toch allang donker. Tv kijken lijkt me hier niet heul interessant. Bovendien moeten we vanaf maandag iedere dag om 7uur aan het werk, dus vast beginnen met vroeg slapen kan geen kwaad!